woensdag 21 april 2010

Bijna klaar









Nog eens drie weken keihard gewerkt. De eerste week met de hulp van Ami Saisonnier Brigitte De Wilde. De bovenverdieping van de Forge is nu helemaal klaar, alleen nog gordijnen hangen (zijn in België besteld). Zondag hebben we nog een grote kleerkast kunnen kopen. Ik heb meer tijd dan geld, dus gelukkig kon ik er een voor een prikje kopen die ik zelf moest restaureren.

Potager





In Saint-Pompon is het al ongeveer zomer. Vandaag moesten we het terras ontvluchten van de hitte, de thermometer gaf 28 graden aan. Al drie weken is de lucht staalblauw, sinds vandaag zijn er weer vliegtuigstrepen te zien. Alle bomen en planten hier staan al volop in het blad, alleen de notenboom is zoals altijd bijzonder traag en geeft nog geen krimp. De gele weiden van paardenbloemen zijn nu grijswit, de bloemen zijn pluisjes geworden. Inmiddels zijn de boeren ongeveer klaar met hun voorbereidend werk. De akkers zijn geploegd en de moestuintjes (potagers) zijn op orde gebracht. De Fransen zeggen "potager" tegen een moestuin, je herkent er het woord "potage" in: soep. Inderdaad dient hier de moestuin enkel en alleen voor de soep. Maar soep is dan ook belangrijk in Saint-Pompon, men staat er mee op en gaat ermee naar bed.

maandag 12 april 2010

zondag 11 april 2010

Lente in de Périgord




Het is volop lente in de Périgord, nog nooit is het mooie weer zo laat begonnen. In de Mandalou stroomt veel water en dat is in vele jaren niet gebeurd. Eergisteren was er nog nachtvorst, ik had toen bepaald niet het gevoel dat de aarde opwarmt. Maar nu, plotseling, verandert de wereld per uur. Gisteren was het windstil bij een straalblauwe hemel en 24 graden, vandaag belooft het zelfs nog warmer te worden. We tekken er met de cabrio op uit. Heerlijk.

donderdag 8 april 2010

dinsdag 6 april 2010

Fête du cochon
















Het was met grote kleurige pamfletten aangekondigd en met pasen was het zover: een echt varkensfeest in Saint-Pompon. Dat viel in de praktijk een beetje tegen, want van varkens was niet heel veel te zien. Voor 2 euro kon je raden hoeveel een biggetje woog, een slager maakte boudins in de open lucht en in het plaatselijke schooltje kon men van een varkensmaaltijd genieten. Maar verder blonk het dorp vooral uit door andere diersoorten: ezels, ponies, kippen en konijnen. Daarmee kwam een stukje vervlogen traditie tot leven, Saint-Pompon was in voeger tijden een pleisterplaats voor wie in beesten handelde. Vooral de ezel blijkt hier al lang deel uit te maken van de boerengemeenschap, het was vroeger le cheval des pauvres, het paard van de armen. Het is opvallend hoeveel ezels er tegenwoordig weer te zien zijn. Als rij-, last- of trekdier fungeren ze niet meer, ze zijn er uit louter plezier. Ik vond nog een oude foto van een plaatselijke ezelberijder onder het dorpspoortje. De hoop stenen op de achtergond is ons huis.