zaterdag 31 juli 2010

Bezoek


De laatste weken krijgen we in Saint-Pompon heel wat aanloop en daar zijn we altijd blij mee. Nadat we eerder deze week al verrast werden door een delegatie van Ami Saisonnier Herbert Robbrecht, was het gisteren Ami Edwin Loos en familie. Al knabbelend aan eendenrillettes, pâté au foie gras en droge worst filosofeerden we over verleden, heden en toekomst van de gastronomie terwijl de kinderen een mooie tekening maakten.
Thomas liet zien hoe de heenreis verliep, Xavier maakte een zelfportret met ons huis als decor. Eerlijk is eerlijk, het kunstwerkje van Dominique was het indrukwekkendst. Ze liet niet alleen zien dat de onderweg scherp oplet, zelfs vind ik haar een echte ambassadrice van de Périgord.


vrijdag 30 juli 2010

Gewoon lekker




Nu de zogenaamde topgastronomie al wat jaartjes bezig is met chemische liflafjes zonder smaak, met dingen dus waar ze geen verstand van hebben, is het een verademing om af en toe eens te eten in een plattelandsrestaurantje-zonder-ambities. Zoals in Saint-Pompon bij Bruno en Nicole. Papieren kleedje op tafel, beginnen met een pot koel bier en een onvervalste Salade de gésiers (salade met eendemaagjes). Dit gevolgd door een Coq'au vin en gebakken eendelever met een lichtzoet honingsausje, een haffeltje frites en een flesje monbazillac. Ik noem dat herbronnen.

donderdag 29 juli 2010

Vide-greniers



Gisteren vond in Saint-Pompon voor de twaalfde keer de Vide-greniers plaats, hetgeen letterlijk betekent: zolders leegmaken. Dit is hét jaarlijkse moment om je rommel kwijt te raken. Bijna alle dorpsbwoners richten voor hun huis een kraampje in. Daarnaast komen er veel handelaren op af die vijf meter ruimte kunnen huren voor acht euro. De hele bourg (dorpskern) was met kraampjes bezaaid, van de départementale weg tot en met de kasteeltuin. Carine en ik waren uiteraard van de partij. We zien er al jaren een sport in om in het voorjaar rommelmarkten te bezoeken in Wallonië en Noord-Frankrijk. Daar kopen we spulletjes van één euro die we jaarlijks in Saint-Pompon verkopen voor drie euro. Helaas, gisteren zagen we duidelijk dat er de klad in zit. De toeristen geven geen geld meer uit, zelfs geen drie euro. De Vide-greniers was weliswaar druk bezocht, toch bedroeg onze dagomzet slechts € 48,50. Ons uurloon van gisteren durf ik niet te berekenen. Want van vermelde dagomzet moeten we 8 euro standhuur, 3 euro aan croissants, 6 euro aan frites met merguez, 2 euro 40 aan prijsstickertjes en 12 euro aan inkoopwaarde aftrekken... Op de foto ziet u mij dan ook niet vrolijk kijken, eerder bezorgd.

zaterdag 24 juli 2010

Zo goed als klaar






De forge is nu zo goed als klaar. Vorige week installeerden we de keuken (gekocht bij Ikea in Toulouse). We hebben er een oude één meter brede wasbak in geplaatst, dat ding vonden we in de tuin. De 7 kuub zand bleek heel goed gecalculeerd, want we hielden geen korreltje over. De betonmolen is gepoetst. De drie meter lange tafel die vroeger in Schilde buiten stond weg te rotten, werd door Frédéric gerestaureerd, in de forge is er plaats genoeg voor. Het enige dat nu nog echt moet gebeuren is een parketvloer. Dat is een mooi werkje voor de herfst.

De eerste gasten



Vanaf nu is de oude smederij officieel geopend, want vannacht logeerden er de eerste gasten: Danny en Patricia. Danny is Saisonnier-redacteur en Patricia heeft in Geertruidenberg haar kookstudio Koken aan de Markt. Het stel heeft in de vakantie een rondrit door Fankrijk gemaakt en daarbij verschillende Amis Saisonnier bezocht. Vandaag rijden ze richting noorden, maar niet zonder eerst bij de beenhouwer van Saint-Pompon een côte de boeuf te hebben gekocht.

dinsdag 20 juli 2010

Marché gourmand


Bent u van plan om in de auto te stappen om er even tussenuit te gaan? Kom dan naar Saint-Pompon. Elke zaterdagavond in juli en augustus is er de Marché gourmand op het dorpsplein. Diverse producentjes en traiteurs bieden er hun lekkernijen aan die u ter plaatse kunt oppeuzelen, begeleid door een muziekje. Een fles wijn erbij? Die heb je in dit dorp al voor € 3,50.

zondag 18 juli 2010

Zware stenen


De resultaten van de verbouwing van de forge beginnen nu echt vormen aan te nemen. Elke dag verandert er veel. De fase van het ondankbare werk is dan ook voorbij. Ondankbaar werk, dat is bijvoorbeeld het graven van een sleuf voor de waterafvoer. Daar word je niet vrolijk van. De hele dag ploeteren in de zon en dan binnen de vijf minuten een pijpje leggen. Even later zie je er helemaal niets meer van. Maar dat is nu verleden tijd. Wat ik nu van plan ben, is om een eigen mini wijngaardje aan te leggen aan de rand van het terras. Allemaal verschillende druivenrassen, dat spreekt me wel aan. Maar om die wijnstokken het juiste decor te geven, wilde ik een dik muurtje van natuursteen. We zijn dus met de auto op pad gegaan om mooie stenen te zoeken. Hoe vind je die? Gewoon op de illegale stortplaatsen. Helaas zijn ze loodzwaar, ze hebben een soortelijk gewicht dat bijna met lood overeenkomt. Het terras is nu helemaal klaar. Volgende week wil ik de keuken installeren.

donderdag 15 juli 2010

sintjanskruid



Toen Carine en ik vorige week wilde kruiden gingen plukken, werden we helemaal lekgestoken door dazen en spinnen. Overal hadden we enorme jeukbulten. Toen we op de terugweg langs de plaatselijke camping Le Trel reden voor een frisse pint, was het campingbazin Mireille die ons meteen ging verzorgen. Ze haalde een flesje met een roodachtige olie tevoorschijn en toen we daar onze bulten mee hadden ingewreven, verdween alle jeuk als sneeuw voor de zon. Het bleek dat Mireille het medicijn zelf had gemaakt volgens een oud boerenrecept. Dat wilden wij ook!
En dus gingen we op pad om in de wegbermen sintjanskruid te zoeken. Met de kleine gele bloempjes wordt een weckpot voor éénderde gevuld. Vervolgens wordt de pot afgevuld met gewone olijfolie. De pot moet drie weken in de zon staan, de olie krijgt dan een rode kleur. Na drie weken wordt de olie gefilterd door keukenpapier en klaar is het medicijn. Straks gaan we er piepkleine flesjes mee vullen, de naam voor op het etiket hebben we al in gedachten: aprés picque. Dat zijn volgens ons heel leuke kadootjes om weg te geven.

woensdag 14 juli 2010

Jaloers maken



Ik ga u jaloers maken met de kwaliteit die de slager van ons dorp, Christian Cramaregeas levert. De entrecôte is een lap vlees van het lijkt wel en halve meter. Christian slacht uitsluitend vrouwelijke runderen die twee tot drie keer gekalft hebben. Enorm sappig, mals en smaakvol. We grillen hem op het groene ei, dertig seconden aan elke kant. Daarbij hoort als voorgerecht de pâté Nadine, die voor 50% uit foie gras bestaat.

donderdag 8 juli 2010

Het klimaat en de paddestoelen


Verandert het klimaat werkelijk? Hier in Saint-Pompon lijkt dat dit jaar van wel. Dat begon deze winter met een pak sneeuw, zeer uitzonderlijk voor hier. De ouderen moesten zelfs terugdenken aan het bizarre jaar 1956. Dat jaar had immense gevolgen voor het Franse platteland. Vrijwel alle olijfbomen van het land gingen dood, veel wijngaarden sneuvelden en op rivieren als de Garonne, de Dordogne, ja zelfs de Rhône kon je lopen.
Ons beekje de Mandalou staat vanaf het late voorjaar meestal droog. Alleen na een enorme onweersbui kan het water gaan stromen, maar dat is altijd van korte duur. Ik verwonderde me er al over dat er dit jaar in juni nog veel water stroomde. Sterker nog, nu in juli is het water nog niet verdwenen.
En dan de derde factor: paddestoelen. Normaliter worden er in de maand mei veel googst, dit jaar nul. Wat zelfs de dorpsoudsten niet begrijpen, is dat er nu in juli nog steeds cèpes (eekhoorntjesbrood) en girolles zijn. Buurman Frédéric plukte er de laatste dagen dermate veel dat hij een vol kistje aan ons gaf. Voor de vele toeristen in de regio is dat goed nieuws. Want elk eethuis heeft nog steeds de omelette met verse cèpes op de kaart, een regelrechte lekkernij...

woensdag 7 juli 2010

Van hand tot hand



De laatste dagen is in de smederij hard gewerkt. Een overdekt terrasje is nu klaar en ook de vloer van de benedenverdieping ligt.
Gisterenavond hebben we de dorpsbewoners getracteerd op een vat bier. De meeste Fransen hebben we kunnen meesleuren in de oranjegekte, vrijwel iedereen draagt nu iets van oranje. Mijn eigen Asterix-helm met zijn oranjegeschilderde vleugeltjes diende gisterenavond als bierglas en ging van hand tot hand. Op de foto ziet u de plaatselijke wijnboer Christian Laplanche ermee.

maandag 5 juli 2010

Ons huis


Hier een foto van ons huis in Saint-Pompon. Het is eigenlijk een bizar huis, want het heeft in de voorgevel twee trappen. Via gesprekken met oud mensen en constateringen/opgravingen probeer ik de geschiedenis te reconstrueren.
De benedenverdieping stamt uit de 14e eeuw. Hier werden vroeger schapen gestald en kippen gehouden. Ook delen van het woonhuis op de 1e verdieping (vrijwel alle huizen hier hebben hun woonruimte op de 1e etage) zijn 14e eeuws. Heel vroeger moet het een boerenhuis zijn geweest, wel van een bemiddelde boer, want de woonruimte is oorspronkelijk voorzien van drie schoorstenen en dat is de factor waarmee je de mate van rijkdom kon zien (energie is altijd duur geweest).
In de loop der tijd zijn er diverse verbouwingen geweest. Rond het jaar 1890 kwam hier een verzekeringsmakelaar te wonen. Die bouwde er zijn kantoor in en gaf de gevel een voor die tijd deftig uiterlijk. Direct na de tweede wereldoorlog werd er een naaiatelier gevestigd, links van het huis. Daar was oorspronkelijk een klein koetshuisje van de baron die op kasteel Mespoulet woonde. Hij gebruikte het koetshuisje één keer per week, om naar de kerk te gaan. Op dat koetshuisje werd een etage gebouwd om het naaiatelier onderdak te geven. Opdat de naaisters niet het woonhuis zouden passeren, werd een tweede trap gebouwd. Dat is een lelijk ding van massieve beton. Het doet tegenwoordig uitsluitend dienst als ondergrond voor een groen ei. De oude trap daarentegen is een juweeltje. Hoeveel voetstappen zouden er in de loop van meer dan vijfhonderd jaar zijn geweest? De natuurstenen treden zijn in elk geval flink versleten.

vrijdag 2 juli 2010

Village Fleuri






Wanneer u in Frankrijk rijdt, ziet u bij het binnenkomen van een dorp wel eens een geel bordje "Village Fleuri". Het is een officiële instantie die dit predikaat verleent en het valt niet mee om erdoor opgenomen te worden. Het dorp moet zijn kandidatuur indienen met een foto-album en videofilm. Vanuit Parijs komt een commissie van plantkundige bobo's kijken. Elk jaar opnieuw wordt het dorp vervolgens beoordeeld en krijgt dan van nul tot drie sterren. Toen twee jaar geleden de gemeentelijke verkiezingen in Saint-Pompon gewonnen werden door de jonge garde, is er qua bloemen veel veranderd in het dorp. Saint-Pompon wil zich nu kandidaat stellen voor de titel Village Fleuri. Mij is gevraagd om het foto-album te verzorgen.

donderdag 1 juli 2010

Vandaag groot moment


Het is momenteel bloedheet in de Périgord, gisteren 36°C. Desondanks bleef ik voortploeteren in de tuin van de forge: grond afgraven en het fundament voor een terras leggen. Dat werkje heb ik maar even opgeschort want het zal vandaag nog heter worden. Dan maar naar binnen, waar het relatief koel is tussen de dikke muren.
Er breekt vandaag voor mij een groot moment aan: na drie jaar werken zal het interieur worden voltooid middels een zwevende vloer in de living. De vrije overspanning bedraagt 7,5 meter. De oorspronkelijke smidse vloer zal voortaan verstopt zijn. Hoewel ik in de houten vloer twee vensters ga maken waardoor je elementen van de oude vloer kunt blijven zien. Die stamt uit de Gallo-Romeinse tijd (4e eeuw) en is daaroor vrij uniek. Deels bestaat hij uit eiken balken die vertikaal in de grond zijn gezet, tot 4 meter diep. Hierop vormde de smid vroeger zijn grotere creaties zoals ploegen en zwaarden. De rest van de vloer bestaat uit "lauzes", platte rivierstenen van 1 tot 2 meter lang die eveneens vertikaal in de grond zijn gezet. Eén plekje dat via een vloervenster zichtbaar zal blijven, is het stenen aambeeldje waarop de smid zijn kleine spullen zoals hoefijzers en spijkers vormde.