Stille armoede

Vroeger was het nooit zo erg merkbaar. Je zag bijvoorbeeld wel dat de mensen altijd dezelfde versleten kleren droegen, maar dat koppelde je eerder aan nonchalance. De persoonlijke situatie van veel Fransen is er nu echter zo dramatisch op geworden dat ze er voortaan openlijk voor uit durven komen: ze zijn arm. Ook zie je dat je veel gemakkelijker dan vroeger een loodgieter, metselaar of timmerman kan laten bewegen en daarbij vlotjes kan discuteren over de prijs. Nooit eerder gezien! Wat is er in La Douce France aan de hand? Veel. De sociale uitkeringen en pensioenen dalen dramatisch. Tal van gezinnen met schoolgaande kinderen moeten het voortaan met minder dan 800 euro per maand stellen. Het pensioen van een boer in ruste bedraagt nog maar 500 euro. Het is daarnaast heel gemakkelijk gemaakt om een eigen micro bedrijfje te starten tegen gunstige fiscale tarieven. Toen een paar jaar geleden de bomen nog tot de hemel groeiden, zijn honderdduizenden werkmensen in die valkuil gestapt. Ze hebben alle rechten verloren en moeten nu als zelfstandige hu moeizame kostje bij elkaar scharrelen. De Franse economie is volledig in elkaar gestort en dat is overal erg voelbaar. Er rijden veel minder auto's op de weg en tegen aperotijd zie je in het café geen mensen meer. Onze plaatselijke cafébaas heeft al besloten om een maandje op slot te gaan, zijn rolluiken zijn potdicht. Een paar dagen voor kerstmis kan je in de supermarkten een kanon afschieten, terwijl er altijd lange rijen aan de kassa's stonden.
Er is nu een nieuw fenomeen ontstaan: de lokale Fransen denken dat ik met mijn grote auto en groot huis stinkend rijk ben en komen meer dan ooit bij ons op bezoek. Ze komen zogenaamd alleen even goededag zeggen, maar halen dan een gevonden truffeltje tevoorschijn dat ze me willen verkopen. Ze komen aan huis om te polsen of ik in hun houtvoorraad ben geïnteresseerd en dat tegen elke prijs. Een paar jaar geleden zou dat nog ondenkbaar zijn geweest. Ik denk dat dit nog maar het begin is van de ellende. De industrie stort in elkaar, de horeca stort in elkaar, de middenstand stort in elkaar. De ene ellende volgt de andere op. Het zou best wel eens kunnen zijn dat we over een jaar geen bakker, geen slager en geen café meer hebben, waarmee het ooit zo trotse dorp een nekslag krijgt. Volgens mij is veel te wijten aan het politieke systeem dat in Frankrijk helemaal achterhaald is. Vadertje Staat hield altijd stevig de touwtjes in handen en de mensen hadden daar uit luiheid vertrouwen in. De vakbonden zijn van communistische signatuur en hebben een stevige vinger in de pap. Ze kunnen maar één ding bedenken en dat is staken.
Wie nog steeds optimistisch lijkt, is onze jonge burgemeester Thomas. Hij ziet voor Saint-Pompon een rol weggelegd in een nieuwe economie. Vroeger, zo redeneert hij, gebeurde alles in Parijs. Maar met de komst  van het internet zullen veel activiteiten niet meer zo plaatsgebonden zijn. Vandaar dat hij zijn best doet om het dorp te voorzien van de snelste internetverbinding. Als de lokatie van je werkplek niet zo belangrijk meer is, heeft ons dorp inderdaad veel te bieden. Een mooi huis met een moestuintje in een dromerig landschap zonder files heeft toch wel een streepje voor op een appartementje in de Parijse banlieu. De eerste telewerkers zijn inderdaad al neergestreken. Zo is er een meneer die internationale handel per computer bedrijft en is er ook al een internetwinkeltje dat foie gras, truffels en kerstpakketten verkoopt. Zo lang je minder dan een miljoen per jaar verdient, is dat een prima oplossingen. Verdien je méér, zoals Depardieu, dan vertrek je naar België. President Hollande was wel heel naïef om te denken dan de rijken zijn nieuwe belastingtarieven zouden accepteren.

Alvast een beetje gezellig gemaakt

In Château Norbert gaan we deze dagen voortvarend te werk. De nieuwe electriciteit is aangelegd, het nieuwe plafond is klaar, de badkamer werd vergroot en de loodgieter is bijna klaar met badkamer en keuken. De schoorstenen zijn geveegd, de gasinstallatie is gecontroleerd en de centrale verwarming doet het. Er is een aparte ruimte gecreëerd voor de wijnkelder, de keukenkasjes van Ikea zijn al in elkaar gezet, Carine heeft de aanval geopend op het behang van de slaapkamer. Volgende week kunnen we in keuken, badkamer en atelier aan de parketvloer beginnen. Die gaan we zwart beitsen, waarna de badkamer en keuken kunnen worden ingericht. Als we op 2 januari weer naar het noorden vertrekken, zal er al héél veel zijn gebeurd.
Inmiddels hebben we het alvast een beetje gezellig gemaakt in de winterkamer.
Hierbij enkele prentjes.

Pompon je vais arriver

Vandaag voor mij de laatste werkdag van dit jaar, althans als uitgever. De afgelopen tijd hebben we elk vrij moment besteed aan het bijeen scharrelen van alles wat we voor de eerste fase van de verbouwing van ons châteautje nodig hebben. Een complete keuken van Ikea, die in Breda zo'n 600 euro goedkoper bleek dan in Antwerpen. Een stoomdouche. Behang, veel verf, lambrizeringen. Badkamermeubelen, een wc-pot. Zakken Knauf Goldband die in Frankrijk niet bestaan. Plavuizen, tegels, enzovoort. Maar ja, hoe krijg je dat spul allemaal tegelijk in Frankrijk? Daarvoor heb ik een aanhangwagen gehuurd. Samen met de enorme bagageruimte van de Chevy Avalanche zou dat moeten lukken. Eergisteren ben ik al aan het laden geweest, maar helaas vond ik niet voor alles een plaatsje. Dus zal ik het straks opnieuw moeten proberen. Linksom of rechtsom zal het moeten lukken. Vanmiddag nog even afscheid nemen van onze collega's, hopen dat de huisbewaking op tijd arriveert en dan vanavond beginnen aan de 913 kilometer. We rijden altijd 's nachts. Dan is het lekker rustig op de baan, passeren we een uitgestorven Parijs en arriveren we op het moment dat de croissants nog warm zijn. We hebben er zin in, te meer omdat de dappere Franse ouvriers zich keurig aan de afspraken hielden en al veel werk hebben verzet. De grondwerken zijn gebeurd, nieuwe plafonds zijn aangelegd, de electriciteit is gerenoveerd, er is een deurgat tussen de keuken en het overdekte terras gekomen, de schoorsteenveger heeft zijn werk gedaan, de cv installatie is gecontroleerd... De bedoeling is dat keuken, badkamer en slaapkamer over een paar weken operationeel zijn. Het zal nog wel tot in 2014 duren voordat alles klaar is, maar dat heeft geen haast. De living die op een ridderzaal lijkt, eigenlijk het grootste gedeelte van het huis, we zullen daar nooit zijn. Een mooie woonkeuken voor de winter en de terrassen voor de zomer, veel meer heeft een mens niet nodig. Pompon, on va arriver demain matin!

Zwijnerij

In heel Frankrijk is de zwijnenpopulatie explosief gegroeid. Van "les bêtes noires" zoals de Fransen zeggen, zijn er op dit moment al 2 miljoen en hun aantal blijft maar groeien. Je vindt ze niet alleen in de bossen, in de buitenwijken van sommige steden zijn ze al een normale verschijning geworden. Brutaal vreten ze de moestuintjes kaal. Er zijn meerdere redenen voor de enorme aantallen. Overal in het land is maïs aangeplant en dat vinden de zwijnen het lekkerste van alles. Ongestoord gaan ze hun gang in de maïsvelden. Ze zijn intelligent genoeg om de buitenste maïs van een veld te laten staan, zodoende vallen ze niet op. De dieren hoeven geen enkele moeite meer te doen voor een goede maaltijd, dus houden ze voldoende tijd over voor hun paringsrituelen. Ook de warme lentes van de laatste jaren zitten er voor iets tussen, de vrouwtjes zijn vruchtbaarder dan ooit. Daarnaast worden steeds meer gebieden afgesloten als partikulier bezit, iets waar de zwijnenfamilies wel van houden. De dappere Franse jagers doen hun uiterste best en schieten er een half miljoen per jaar af. Dat is nog altijd een véél kleiner aantal dan er jaarlijks geboren worden. Geschat wordt dat de populatie binnen 3 tot 4 jaar weer zal zijn verdubbeld!

Het grote probleem is niet de schade die ze aanrichten, hoewel dat voor individuele boeren dramatisch kan zijn. Het allergrootste probleem is de verkeersveiligheid. Van de 40.000 verkeersongelukken die in Frankrijk gebeuren, wordt 60% veroorzaakt door overstekend wild. Geloof me, wanneer u tegen een volwassen zwijn rijdt, is dat ernstiger dan tegen een betonnen muur. Vandaar dat we op de weggetjes rond Saint-Pompon altijd goed oppassen en nooit hard rijden. Vooral in de ochtend- en avondschemer is het gevaarlijk op de weg. Niet alleen om de zwijnen, ook om de reeën.