maandag 15 april 2013

Pas op met uw tweede huis in Frankrijk

Vroeger was het allemaal zo eenvoudig. Je kocht ergens in Frankrijk een ruïne en ging daar met "bouwvakvakanties" in de loop der jaren een droompaleisje van maken. Daarmee groeide je kapitaal, want je handenarbeid had waarde. Bij verkoop betaalde je een geringe meerwaardebelasting. Zo kon je telkens iets groters of interessanters kopen, stap voor stap naar het ultieme. Ook ik heb dat zo gedaan. Ons eerste Franse huisje, in Meyrals, kostte omgerekend 3.000 euro en zoveel jaren van noeste arbeid verder hebben we een boerenchâteautje.
Sinds monsieur Hollande aan de macht is, veranderde alles en ik wil u er voor waarschuwen. De taxe plus-value immobilière is sinds zijn aantreden aanzienlijk verhoogd tot meer dan 35%. Bij de verkoop wordt de belasting door de notaris ingehouden. Dat zou misschien nog niet het ergste zijn, ware het niet dat je de verbouwingskosten niet mag aftrekken. Alleen de kosten van vergroting of duidelijke bestemmingsverandering zijn aftrekbaar en dan ook nog alleen wanneer de werken zijn uitgevoerd door een officiële Franse aannemer. Als je zelf klusser bent, wil dat in de praktijk zeggen dat vrijwel niets aftrekbaar is. De vernieuwing van de electrische installatie? Een nieuw dak? Nieuwe ramen en deuren? Niet aftrekbaar. Een nieuwe keuken? Die wordt volgens de Franse wet als meubilair gezien. Een nieuwe badkamer idem. Door de nieuwe meerwaardebelasting brengt je huis later altijd netto minder op dan je werkelijke investeringskosten! Dus, beste mensen, ga in hemelsnaam geen Frans huis meer kopen waar je nog flink aan moet verbouwen, je komt in een financiële put terecht. Mijn advies: koop in Frankrijk alleen nog een huis waar je weinig of niets meer aan hoeft te doen...

dinsdag 9 april 2013

Groeten uit de Périgord


Nadat de lay-out van het boek werd voltooid, werd vandaag door Wouter ook de definitieve cover ontworpen. Het boek kan nu dus zeer spoedig in druk. Gelukkig maar, want diverse voorintekenaars begonnen zich af te vragen waar hun boek bleef.

Groeten uit de Périgord gaat over een klein Frans dorpje, mijn dorpje Saint-Pompon, waarin en waarrond bijna iedereen op de een of andere manier bij de gastronomie betrokken is. Van alcoholstook tot duivenjacht, van pissenlit tot verjus, van vlees tot vis, van brood tot patisserie, van kastanje tot tabak, van varkens tot eenden, van truffels zoeken met een hond tot truffels zoeken met een vlieg, een zeer groot aantal onderwerpen wordt belicht. Het luxe boek gaat 176 pagina's tellen en is ingedeeld in de vier seizoenen.

zondag 7 april 2013

Wat een weken!

Drie weken lang ben ik in Saint-Pompon geweest, het was voor mij één groot feest. De bedoeling was om in Château Norbert een hele waslijst af te werken en daarin ben ik meer dan geslaagd. Van de eerdere weken bracht ik u al op de hoogte, de laatste week begon met mijn verjaardag. Ik had gedacht dat die dag geruisloos voorbij zou gaan, maar de werkelijkheid bleek anders. Niets deed vermoeden dat het dorp zich 's avonds in het café verzamelde om gezamenlijk naar ons huis te trekken, gewapend met een taartvan bijna een meter groot. En dan de muziezk. Bij het liedje Connemara van Michel Sardou beginnen alle Fransen plotsklaps met een zakdoekje te zwaaien.


De rest van de week was het vooral ploeteren in de winterkamer. Het oude eiken plafond werd gerestaureerd en de muren werden voorzien van een wand in gipsplaat. Dat isoleert beter terwijl je er alle electra achter kan wegwerken. De gipswand heb ik bezet met knauf, in juni ga ik de onderste helft nog behangen.

Maar ook buiten was ik aan de slag, want de ingang van het overdekte terras ligt een meter hoger dan het maaiveld. Er moest dus een trap komen. Die heb ik hoogstpersoonlijk gemetseld met respect voor de tradities van de regio. Helaas had ik nèt geen tijd meer om de onderste twee treden te voegen. Ook dat gebeurt in juni.

De auto is gevuld met riekende onderbroeken, sokken, t-shirts en werkbroeken en staat helemaal paraat om morgenochtend de terugweg aan te vangen. Vanaf overmorgen zult u me weer vinden op mijn andere blog, want dan heb ik weer de pet van uitgever op het hoofd.