Uit puur plezier

Klusjes, klusjes, klusjes, er liggen altijd nog klusjes waar je niet echt zin in hebt. Je ontwijkt ze zoals een travestiet op naaldhakken een hondenpoep ontwijkt. Je moet dan veel moed verzamelen, met het verstand op nul en de blik op oneindig begin je eraan. Dat was mijn voornamelijke lot toen ik terug in Saint Pompon kwam. Maar zie, al die klusjes zijn geklaard. Ik kan me nu vermaken met dingen die ik graag doe. Creëren. Vanuit nul iets tevoorschijn toveren, zo mogelijk met materialen die niets kosten of met spullen die ergens niets liggen te doen. Uit puur plezier.

Zo heb ik nu een trap aangelegd die rechtstreeks uit de 11e eeuw zou kunnen stammen. Deze trap leidt naar het toekomstige zwembad. Ik ben daar best wel tevreden over en stap driemaal daags parmantig over de treden. Het oranje ding links is de servicebuis waardoor straks de electra en zo moet passeren.

Vervolgens ben ik met een kotje bezig, voornamelijk met oude rotzooi in elkaar geschroefd. De pannen liggen al op het dak. De muren ga ik nu afwerken met oude planken, de eerste ziet u aan de rechterzijde al zitten, de rest staat ter linkerzijde paraat. Straks, als het ding klaar is, zal u mij mailen voor een offerte, want zo'n kotje wil iedereen. Nee, ik ga geen konijnen of kippen houden, de bedoeling is dat hierin de techniek van het zwembad wordt ondergebracht.

A propos, ik had u nog niets verteld over de eerste Table Gourmande die wij afgelopen zaterdagavond hielden. We hadden diverse vrienden uitgenodigd die allemaal een gerechtje plus wat wijn moesten meenemen. Het werd een topavond, we waren met een man of veertien dus waren er gerechtjes bij de vleet. Kipsaté met pindasaus, garnalenspiesjes en dat soort lekkernijen. De avond werd afgesloten met een grote schaal Pavlova. Super! 

De noten dit jaar, vroeg en overvloedig

De Périgord is hét Europese productiegebied van walnoten (noix). Elke boer heeft een eigen boomgaard, soms klein, soms zeer groot. Ook ik heb zo'n boomgaard, die met 7 bomen bescheiden is. De productie kan echter hoog zijn, want de hoogstammen zijn honderd jaar of ouder. Vorig jaar zat er helemaal niets aan de bomen, voor veel boeren was dat een harde financiële klap. Maar dan dit jaar! Aan elke tak lijken wel honderd noten te hangen, de takken gaan nu al gebukt onder een zware last. Normaal worden de noten geoogst zodra de druiven binnen zijn, zo rond half oktober. Oogsten wil vooral zeggen: rapen. Nu, half juli, ligt het onder de bomen al vol. De boeren zullen dit jaar tevreden zijn.

Wat wordt er met al die noten gedaan? De meeste boeren leveren hun oogst aan de coöperatie in Cénac. Deze maakt er allerlei producten van, van olie tot patisseriegrondstoffen. De kostbaarste eindproducten zijn de cerneaux. Dit zijn de noten die ongeschonden uit hun bast komen. In de wintermaanden houden veel boerenfamilies zich hiermee bezig, gezellig rond het haardvuur. De noten worden met een houten hamertje kapot getikt en dat is moeilijker dan het lijkt. Je hebt er heel wat routine voor nodig, je moet exact hard en zacht genoeg slaan.

Vakantiehuis in de Dordogne. Iets voor u?

Ons oude huis waar we jarenlang aan werkten, staat voortaan te koop bij een makelaar in Sarlat. Elders in deze blog heb ik het huis zeer uitvoerig omschreven. Het is deels 14e eeuws, in de loop van honderden jaren is er telkens aan verbouwd geweest. Daar heb ik nog een schepje bovenop gedaan door het zeer zorgvuldig te restaureren. Het voorname huis (maison de bourg) met zijn enorme gevel ligt midden in het middeleeuwse dorpscentrumpje van Saint Pompon, pal tegenover de dorpspoort uit de honderdjarige oorlog.

Een grote living, twee grote kamers, twee badkamers (waarvan één met bubbelbad), twee keukens, kantoortje, garage, wijnkelder, de hele zolder is nog leeg en biedt extra mogelijkheden. Begane grond en verdieping hebben elk een eigen ingang. Er is geen naastliggende tuin, wel een terras. Buiten de dorpsmuren ligt een stuk grond, vroeger moestuin, dat bij het huis hoort.

Ik besef maar al te goed dat ik mijn investeringen nooit zal terugverdienen, zelfs als ik mijn uurloon op nul zet. De tijd is er nu eenmaal niet naar om te verdienen. Het huis staat nu te koop voor 176.000 euro. Dat is spot- en spotgoedkoop. Interesse? Mail dan even naar carine@saisonnier.net

Kijk nog even naar de zeer uitgebreide beschrijving met vele foto's: http://saintpompon.blogspot.fr/2014/01/huis-te-koop-1.html

Table Gourmande

Gisterenavond kwamen Sipi en Mark bij ons op bezoek. We klaagden tegen elkaar over het dalende niveau van de Marché Gourmand die tijdens het seizoen elke zaterdagavond op het marktplein van Saint Pompon te vinden is. Deze Marché Gourmand bestaat uit allerlei kraampjes en bestelautootjes waar je lekkere dingen kan kopen om ze te nuttigen aan een der lange tafels die zijn opgesteld. Heel leuk voor toeristen maar wij raken er inmiddels een beetje op uitgekeken. Bovendien ben je op zo'n avondje heel wat centjes kwijt. Vandaar dat we gisteren samen een plan smeedden. In het vervolg, op het moment dat we in Saint Pompon zijn, gaan we een eigen zaterdagavond organiseren: La Table Gourmande. De bedoeling is dat wij met onze vrienden samen in de keuken gaan staan om een soepeetje te maken. We spreken met elkaar af wie welke grondstoffen meeneemt. We kunnen op het overdekte terras van het château wel 20 mensen kwijt en de keuken is groot genoeg. Bovendien heeft het terras een bbq, een eigen bar met bière à la pression (tapbier dus) en de wijnkelder is niet ver weg. We gaan er iets gezelligs van maken. Gelukkig telt ons dorp een sterrenchef in de vorm van Herbert Robbrecht die in Saint Pompon zijn vakantiehuis heeft. Ik weet bijna zeker dat hij van de partij zal zijn, vanavond arriveert hij met zijn supergastvrouw Martine. En ook kan ik af en toe een sterrenchef uit de regio uitnodigen, het zijn allemaal vrienden van ons. Dit gaat plezant worden!

Om u alvast in de stemming te brengen, hierbij ons terras en de keuken:

Super aanbieding

Zoals u weet, schreef en fotografeerde ik vorig jaar een luxe boek over ons dorpje. Vrijwel iedereen in Saint Pompon heeft iets met eten en drinken te maken, het is boeiend om achtergronden te kennen die je anders nooit zou weten. Het boek heeft een winkelprijs van € 24,95. Maar als u de komende weken in Saint Pompon bent en ons huis Château Norbert vindt, kan u het aanschaffen voor 15 euro, zo u wenst gesigneerd. Gewoon even ons huis vinden, het ligt op slechts 50 meter van de dorpskern, ietsje hoger dan de rest. Carine en ik zijn vrijwel altijd aanwezig.

Dit is Château Norbert

Een nieuwe mai

Na de gemeenteraadsverkiezingen worden alle elus (verkozenen) traditioneel op een mai getrakteerd. De mai is een hoge naaldboom die met veel kleurige toeters en bellen wordt versierd. Alle dorpelingen werken eraan mee. Gisteren was het de beurt aan Michel Thomas die met overdonderende meerderheid werd herkozen tot burgemeester van Saint Pompon. Het was niet moeilijk om zijn huis, boven op een heuvel, te vinden want de hele route was versierd met ballonnen en andere prullaria. Het was druk rond zijn huis, hoewel niet alle dorpelingen aanwezig waren. Sinds de laatste verkiezingen is het dorp namelijk in twee kampen verdeeld: de club van de burgemeester die 85% van de stemmen kreeg en de andere partij die zich verongelijkt voelt en zelfs al naar de rechtbank van Bordeaux is gestapt om de verkiezingsuitslag aan te vechten. Ook kleine dorpen kunnen klein zijn.
La plantation du mai is een echt dorpsfeest. De boom wordt ter plekke aangekleed en met veel mankracht rechtgezet. Als hij rechtop staat, klinkt er applaus waarna een deftige toespraak volgt. Vervolgens gaan de flessen en chipszakken open. De burgemeester was overigens zo vriendelijk om voor mij een fles whisky te voorzien. Vele dames lopen af en aan met hapjes die ze thuis hebben bereid. Toast foie gras, brood met rillettes, cake, beignets, quiche, je hoeft tijdens het drinken bepaald geen honger te lijden. Temeer omdat hier en daar ook nog eens bakjes met nootjes en paprikachips zijn opgesteld. Tegen de tijd dat het donker werd, zat de stemming er goed in. Maar daar nam de gastvrijheid geen genoegen mee, er werden lange tafels opgesteld met daarop flessen wijn, water en servetten. Flin-Flin, de zelfbenoemde bbq specialist van het dorp had zich inmiddels ontfermd over vele honderden worstjes. Die werden geserveerd met couscous, gemaakt door de Algerijnse familie. Tegen middernacht wankelde iedereen naar zijn auto, berg af kan dat geen kwaad.

De laatste foto uit onderstaande serie doet erg denken aan het tafereeltje waarmee de boeken van Asterix altijd worden afgesloten. Puur natuurgetrouw, zoals het een dapper Gallisch dorp betaamt.

Stopcontact uit het stenen tijdperk

Er waren in en rond château norbert nog allerlei klusjes te klaren, die werden de afgelopen week gedaan. Binnen werkte ik de traphal af, niet spectaculair om te zien maar het vervelende klusje moest nu eenmaal worden geklaard. Enkele muren moet ik nog opnieuw bezetten, maar dat is eerder iets voor de winter.
De verwarmingsketel is al van respectabele leeftijd, hij dateert van rond 1980. Dat wil zeggen dat zich probleempjes voordoen en het ding royaal met energie omspringt. Het meest logisch is om deze kolos te vervangen door een HR ketel, maar daar is het nu geen goed moment voor, zegt de loodgieter. Hij verwacht volgend jaar een nieuwe subsidieregeling en die kunnen we beter afwachten. Nu was ook de warmwatervoorziening afkomstig van de oude ketel, je zag het niveau van de ondergrondse gastank dalen na elke douche. Wat we nu voorlopig hebben gedaan, is een elektrische boiler installeren. Zo kan de gastank tijdens een groot gedeelte van het jaar dicht blijven.

De grootste klus die nog moest worden geklaard, betrof de grondwerken. Ons terrein, deels bestaande uit een oude walnotenboomgaard, was vrij heuvelachtig en niet geschikt om als recreatieve tuin te dienen. De grondwerkers van Saint Pompon, vader, zoon en oom van de familie Laplanche rukte groot materieel aan om een groot stuk grond te nivelleren. Dat had letterlijk heel wat voeten in de aarde, er moest tot 3 meter diep worden gegraven. Al met al werden zo'n 60 camions met aarde afgevoerd.

Het resultaat mag er zijn. We hebben voortaan een enorme zonneweide, hoewel die in oktober nog moet worden ingezaaid. Hierin komt straks het zwembad te liggen. Nu de dappere mannen er toch waren, heb ik maar meteen de parking laten vergroten, er is immers meer dan voldoende oppervlak beschikbaar. De familie Laplanche is weer vertrokken, Carine en ik voelen ons heel goed bij het totale resultaat.

Vanzelfsprekend ben ik bij graafwerkzaamheden zeer attent, want Saint Pompon wordt al meer dan tienduizend jaar bewoond en zelfs door Neanderthalers. Zouden er bij het graven sporen te vinden zijn? Jawel! Ik vond nota bene een stopcontact uit het stenen tijdperk, zo'n ding dat je bij de Flintstones aan de muur ziet. Conclusie is wel dat men destijds zeer onvoorzichtig was, het stopcontact beschikt niet over randaarding.

Hoeveel spullen een mens verzamelt

Op de kop af een half jaar was ik niet op Château Norbert. Nu ben ik er wel, maar eigenlijk kan ik het met niet permitteren. Nog nooit namelijk maakte ik zo'n stormachtige tijd mee als nu. Alles begon toen Carine en ik aan het haardvuur tot de conclusie kwamen dat we beiden definitief naar Saint Pompon zouden willen verhuizen. Maar ja, hoe doe je zoiets? Dat is veel gecompliceerder dan het lijkt. We zijn pragmatisch ingesteld, dus gingen we alle nodige stappen op een rijtje zetten. Die stappen zouden een wegenkaart naar het zuiden moeten vormen.

Eén van die stappen: We hebben een landgoedje in het Belgische Schilde met villa en kantoren, twee kippen en een bescheiden hypotheek. Voor onze toekomstplannen was vooral het huis een ballast, een kleine pied à terre zou voldoende zijn. In de wetenschap dat huizen tegenwoordig niet meer als warme broodjes over de toonbank gaan, besloten we om het onroerend goed alvast te koop te zetten. Het zou nog wel drie jaar kunnen duren voordat het verkocht werd, we hadden geen haast. Ook had ik geen haast met het zoeken naar alternatieven: een nieuwe kantoorruimte plus een eenvoudige studio voor onszelf. Maar plotseling kwam alles in een gigantische stroomversnelling terecht. Al surfend op het internet kwam ik een spotgoedkoop kantoorgebouw tegen dat al tijden leegstond, het oude belastingkantoor van Oostmalle. Hoewel we beseften dat het een gok was, zeiden we ja. Het pand was van binnen in rampzalige staat, dus moest het verbouwd worden. Dat gingen we dus eigenhandig doen, de weekeinden en nachten tellen vele werkbare uren. De administratie en redactie waren nog maar amper verhuisd, of daar kwam Jeroen op de proppen die ons landgoedje wilde kopen. Binnen de drie maanden ons huis verkocht! Maar nu... Eind augustus moeten we de boel leeg opleveren. De kantoorruimtes zijn nu bijna leeg, ons huis nog niet. De hele maand juni zijn Carine en ik bezig geweest met het uitfilteren van onze bezittingen. Daarbij moeten harde en soms ook wel licht emotionele noten worden gekraakt. Welke spullen gaan naar ons nieuwe Belgische appartementje? Welke spullen gaan naar Saint Pompon? Welke spullen zetten we op marktplaats? Welke spullen geven we aan onze trouwe Poolse poetsvrouw Lucina? Welke spullen gaan de container in? Nooit beseft hoeveel spullen een mens verzamelt. Een volle kelder van 80 m², een volle zolder van 60 m², een volle logeerkamer, een volle dressing, een volle dit, een volle dat...

En dan mijn verzamelingen! Ik had er zelfs veel meer dan ik zelf dacht. Enkele verzamelingen neemt Jeroen van ons over, zoals de monumentale collectie van 80 slagroomkloppers uit de periode 1850 - 1960. De collectie culinaire boeken is verhuisd naar Oostmalle, ik heb daar de wanden van mijn nieuwe bruin cafeetje mee bekleed. Het is dus een literair café geworden. Op zolder vond ik nog speelgoedtreintjes, in de kelder staan kratten met zo'n 400 kitscherige sneeuwbolletjes. Met één verzameling heb ik grote problemen en dat is de whisky collectie. Je kan niet zomaar 400 liter sterke drank in je auto laden en de Franse grens oversteken, de douane zou me niet begrijpen. Dat probleem moet ik nog oplossen.

Uiteindelijk hebben we dan toch maar besloten om een paar weken naar Saint Pompon te gaan, ook al hebben we daar geen tijd voor. Maar wat ben ik verdorie gelukkig op Château Norbert! Niet nadenken, maar gewoon lekker klussen. De laatste dagen heb ik de cave plus twee garages helemaal opgeruimd, dit om ruimte te creëren voor wat er uit België moet komen. Gisteren ben ik begonnen aan de winterse houtvoorraad, daar moet je niet mee wachten tot het winter is. Af en toe met een glas op het terras de wereld overzien, wat kan het leven mooi en simpel zijn.

Hierbij enkele plaatjes van ons nieuwe kantoorgebouw in Oostmalle:

De werkplek van Carine

De redaktie